گیاه خود رویی
بی ادعا
جان فشانی میکند
گل‌های زیبای سفیدش را
بر جان خسته خاک.
خورشید را
می‌فشارد
بر جانش ،می گستراند ریشه
بر عمق تاریکی خاک
بی زرق و برق ،
بی نگاهبانی،
بی چشمداشتی ،
دارد نگاه بر آسمان ،
و دل به آفتاب .
آفتاب من باش
و آسمانم،
خاک من باش
و ریشه ام .
آن گیاه خودروی باغ تو
منم.
