تش بادها
وزیدن گرفتند بر گونه های خشک زمین
ارمغانی، جز جهنم برایمان ندارند .
رویای شبانه مان ، خنکای دشتی است که گم میشود در زیر غبار باران .
و واقعیت زندگی مان ، شعله های سوختن است که میبلعدمان دمادم .
این آتش ، دیگر گلستان نخواهد شد ،
این آتش ما را خواهد بلعید .
