" پشت دیوار سکوت " فیلمی از آقای جعفری جوزانی ، به موضوع کمتر پرداخته شده بیماران با اچ آی وی مثبت که از طریق همسران خویش یا خون‌های آلوده که از خارج کشور وارد شده بود می‌پردازد و مشکلات اجتماعی که بیماران درگیر آن هستند .

ستاره به بازیگری خانم سحر جوزانی ، مددکار اجتماعی است که کار خویش را در کانون ایدز به راهنمایی استادش ، آغاز می‌کند و در این مسیر زندگی خودش هم متحول می‌شود . او که پدرش را که خلبان نیروی هوایی بوده از دست داده و مادرش در یک آسایشگاه است ، به دنبال معنای جدیدی در زندگی شخصی خویش می‌گردد. فیلم پشت دیوار سکوت از رنج زنانی سخن میگوید که به دلیل بیماری همسر ، دچار بیماری هستند و فرزندان بیمار به دنیا آورده اند و جامعه با طرد آنها ، آنها را رها کرده است .ستاره سعی میکند با نزدیک شدن به آنها در رفع مشکلاتشان بکوشد . داستان بیماری خود به اندازه کافی دردناک است اما دردناک بودن دیگر ، برخورد اطرافیان با آنها است ، احمد پسر کوچکی است که پدرش به دلیل تالاسمی از خون آلوده تزریقی بیمار شده است و او هم حامل این بیماری است ، به دلیل اعتراض والدین همکلاسی هایش از مدرسه اخراج شده است ، در محل به او سنگ پرت میکنند و از او دوری می‌کنند ، ستاره سعی میکند مدرسه ای برای احمد پیدا کند و ....‌

فیلم تلخ است اما تلخی هایی که با آگاه سازی جمعی همراه است ، در کنارش قسمت‌هایی است که ناتمام میماند مثلا نتیجه دادگاه ستاره و شکایت مردی که قیم یکی از مددجویان است . شاید قصد کارگردان از گنجاندن این قسمت و رفتار بسیار خشن قاضی با مددکاران کانون ، نشان دهنده این بود که قانون همراهی چندانی در مقابل امنیت آنها ندارد و پایان ماجرا چندان در خود فیلم اهمیت نداشت .

در مجموع ، زبان روایی فیلم ،خسته کننده نیست و بیننده تا پایان فیلم همراه میماند ، اشک می ریزد و گاه لذت میبرد .