ای زنی که پیراهن بلندت را با

 خاکستر عشقی خاموش 

رنگ میزنی !

درهای بهشت موعودت 

بر چارچوب خویش 

نمی‌چرخند دیگر ،

بر مزار این عشق ،

واپسین سوگواری ات را ،

ضجه های ممتد و بلندت را ،

فریاد بزن ،

فرا رسیده اینک 

زمان رهسپاری ،

پیراهن آفتاب 

برازنده توست .