ای زنی که پیراهن بلندت را با
خاکستر عشقی خاموش
رنگ میزنی !
درهای بهشت موعودت
بر چارچوب خویش
نمیچرخند دیگر ،
بر مزار این عشق ،
واپسین سوگواری ات را ،
ضجه های ممتد و بلندت را ،
فریاد بزن ،
فرا رسیده اینک
زمان رهسپاری ،
پیراهن آفتاب
برازنده توست .