اگر امروز ، آخرین روز زندگی ام باشد ، به اندازه کافی برایت گفته ام که :دوستت دارم ؟
اگر فردا طلوع را نبینم به اندازه کافی کلماتم را برایت به یادگار گذاشته ام ؟
پناه دلتنگی های من ! که خود در پناه سکوت ، در سایه ایستاده ای
در آخرین دقایق سرد شبانگاه ، آنگاه که در ثانیه ای ، زندگی گاه پایان می یابد ، کلمات ، تنها رد پایی از زندگان دیروز اند.
باشد که به زیبایی رقم خورده باشند.
