بادهای سهمگین که آرام گیرند ،
ابرهای تیره که آسمان را آسوده بگذارند ،
از دل این همه تاریکی ،
خواهی درخشید دوباره ،
لبخند مادران خواهی شد و شادی کودکان .
بر آرامستان‌های دور افتاده ، بر کلبه های متروک ،
بر شهرهای خاموش
طلوع خواهی کرد
ای امید مقدس !
چون جان تازه در دم بهار ،
نفست ، دمت ،
متبرک باد بر سرزمین جانمان.
