جیرجیرکی، سر می‌دهد آوازی ممتد در شبانگاهی
شب ، با آواز جیرجیرک، مانوس است و زیبا،
آنگونه که من ، با یادهای تو ، زیبا تر.
تو ، آن دامنه های سر سبز میان کوههای ستبر دوردست را میمانی که جا خوش می‌کنند گل های خودروی بهاری در فروردین ،
جایی در خنکای میان زمین و آسمان ، آغشته به تو ام.
فروردین من !
فانوس روشن !
انتظار همیشه!
آغشته ام به تو .
آغشته.
💖