تو تبعید گاه منی
با من مهربان باش
چرا خانه هایت خیابان هایت به خانهء من پشت کرده اند
چرا میوه هایت و رهگذرانت از من دوری می کنند
و تو نان شب مانده به من می بخشی .
با من مهربان باش
همچون تبعید گاه زمین
که تو را در خود جای داده
و دریا ها و آسمان و نسیم را به تو رایگان می بخشد .
محمد شمس لنگرودی
رقص با گذرنامه جعلی. ۲۸
خدا کند انگورها برسند
جهان مست شود..
تلوتلو بخورند خیابان‌ها
به شانه‌ی هم بزنند
رئیس‌جمهورها و گداها
مرزها مست شوند..
برای لحظه‌ای
تفنگ‌ها یادشان برود دریدن را..
کاردها یادشان برود
بریدن را
قلم‌ها آتش را
آتش‌بس بنویسند …
خدا کند کوهها به هم برسند
دریا چنگ بزند به آسمان
ماهش رابدزدد..
به میخانه شوند پلنگ‌ها با آهوها …
خدا کند مستی به اشیاء سرایت کند..
پنجره‌‌ها
دیوارها را بشکنند..
وتو..
همچنانکه یارت را تنگ می‌بوسی
مرا نیز به یاد بیاوری ..
محبوب من
محبوب دور افتاده‌ی من
با من بزن پیاله‌ای دیگر
به سلامتی باغ‌های معلق انگور..
الیاس علوی
زنده به گور، سپردمان به خاک
شاید که در فراموشی ، بامرگ ، ریشه های زندگی ، خشکیده شود در جانمان.
انبوه لایه های سیاه رنگ ، فشرده بر سینه ، نفس به ستوه آمده ، آخرین قطرات نور ، امید ، زندگی ، در جانمان ذخیره شده ،
ناگاه با یادت ، برخاستیم از مزارمان
چونان الهه ای برگشته از چنگال خدای مرگ ،
زمزمه کردیم نامت را ،
عشقت ، نجات بخشمان بود و نامت ، تزریق زندگی بر جان بی جانمان .
اینک مردمان در گرد ما ، خیره در ما به شگفتی ،
نظاره گر معجزه عشق ،
سنگها رها کرده از دستانشان ،
سر فرو فکنده ، دور
میشوند .
