آسمان در کجای این جهان تنهایی رنگی دگر ندارد ،
آسمانهای ابری ،
آسمانهای آفتابی،
آسمانهای که روزنه های نور از لابلای درز ابرهای شیطان و بازیگوش اش
می‌پوشاند غم‌های دنیایش را .
تو در کجای دنیایی
آسمان ات رنگ چه دارد
که اینگونه
گم شده ای در زیر سقف بلندش.
آسمان من چرا کوتاه
چرا تاریک و
چرا اینگونه بی رنگ .
دلم آسمان تو را میخواهد .
