نشستن همان مهر ورزیدن است .
مصرعی زیبا از شاهنامه فردوسی . پهلوانانی که در میدان نبرد از جنگیدن با هم اجتناب میورزند چرا که زمانی در کنار سفره ای همنشین هم بودند و با هم آنی را به مهربانی گذرانده اند و چه زیبا سرود آن حکیم که اصالت انسانی در شرافت و احترام به مهربانی هست .احترام به نام و نمک ، همان اصل مقدسی که در احترام به گندم و نان و آنچه که از مام طبیعت به دست میآید از کودکی آموخته اند به کودکان این سرزمین .
خراشی نباشیم بر صورت مهربانی اگر که توان نوازش نباشد در دستانمان.
و چه زیبا سرود ناظم حکمت
که تو را دوست دارم چون نان و نمک .
