کجای این بی نهایت بی تفاوتی مطلقی ؟
کجای این سرزمین خاک گرفته بی رنگ
کجای این مرزهای تنیده در غبار
تو کجایی ؟
کجایی که صدایم
نمیرسد هیچ
کجایی که
نمی‌خوانی کلامی
که نمی‌دانی نه دلتنگی را
که نه می‌شناسی مرزهای همراهی را
تو خود غبار گرفته ای
تو خود گم شده ای
تو خود خاک بدل شده ای
چون همه من و ما و دیگری .
