دوستت دارم
آنگونه که پرندگان ، صبحگاه
می نشینند آرام بر بازوان درختان چنار بالا بلندی
و نوازش میکنند
آسمان را
به آواز زندگی .
دوستت دارم
آنگونه
که چشمه ها آرام آرام
می‌دزدند راه از سنگریزه ها
و دست برمی‌گیرند تا خاک را
نوازش کنند به خنکای خویش .
دوست دارم های تو
لغزیده در پارچه ابریشمی شب
پوشیده در ردای خورشید رنگ پریده بهمن
قطره قطره چکیده در بازوان صبح
آری
اینگونه
سرود ستایش زندگی
جاری میشود
با دوست دارم هایت.
