اینبار که ببینمت
بر میدارم عینکم را
وانمود میکنم که نمی‌شناسمت
می‌نشینم در ایستگاه اتوبوسی به انتظار
و دور شدنت را مزه مزه میکنم
اگر باران هم ببارد آن روز
دیگر حتی برای خیس بودن گونه هایم
بهانه ای نمیخواهم .
میبینی
ما چقدر شبیه هم شده ایم .
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.