اینستاگرام ، کمک بسیاری برای جامعه زنان ایرانی داشته است . بسیاری از مشاغل خانگی کوچک به یاری این اپلیکیشن ، رونق پیدا کرده اند، مشاغلی که اغلب زنان در حال انجام آن هستند ، زنان روستایی که صنایع دستی و محصولات هنری خودشان را برای همه معرفی میکنند ، محصولات گیاهی منطقه خویش را بسته بندی و به سراسر کشور ارسال میدارند ، سایر مشاغل دیگر نیز در این فضا ، رونق پیدا کردند ، مربیان ورزشی ، مربیان مدارس ، و شغل های بسیاری دیگر که شاید به مدد آموزش های غیر حضوری ، امنیت بیشتری یافته اند اما مهمترین لطف و کمک این فضا برای زنان ، دیده شدن بوده است ، ناگهان آدمهای زیادی شروع کردند به حرف زدن ، حرف زدن درباره خودشان ، احساسات زنانه ، احساسات مادرانه ، و مشکلات مشترک .
زمانی مشکلاتی مانند خشونت های خانگی ، خشونت های اجتماعی .....در سکوت مخفی میشد ، ترس از آبرو ، ترس از انتقاد دیگران ، ترس از قضاوت شدن باعث میشد که قربانیان همواره سکوت کنند و کمکی نخواهند یا به دنبال حرف زدن و مشاوره نباشند .
صفحات بسیار مفیدی با کمک زنان ، طراحی میشود تا حس شرم از بدن و سرخوردگی ناشی از تبلیغات بسیار زیاد برای نشان دادن یک زن ایده‌ال با اندامهای غیر واقعی را کاهش دهد ، زنانی هستند که از زندگی روزمره خودشان سخن میگویند نه فقط درباره خوشی ها ، بلکه درباره همین روزمرگی ها ، روزمرگی های مادرانه ، زنانه تا نشان بدهند که زندگی واقعی همین ها هستند نه آنچه که بلاگرها با تبلیغات خود سعی میکنند به دیگران نشان دهند ، هیچ کس ،کامل نیست ، هیچ کس همیشه خوشحال نیست ، زندگی هر آدمی منحصر به فرد است و .....
صدای زنان میتواند در این فضا شنیده شود ، زنان شاعر ، زنان صاحب اندیشه ، زنان جسور ، زنان عاشق ، زنان مبارز و این بسیار ارزشمند است که ما از سایه خانه ها و دیوارها بیرون بیاییم و دیده شویم و دیگر بی ادعا نباشیم .
