و دنیا، جای بی رحمی است
دنیایی که تو را کم دارد ،
دنیایی بدون تو ،
چون دشت تشنه باران، ترک خورده و خاکستر شده ،
بی حاصل ، تسلیم میشود .
دنیای بدون تو ، دنیای طوفانهای گرم و شرجی جنوب است که می‌تازد بر جانمان ، تا بخشکاند ریشه زندگی را .
اینگونه که خود را دریغ میداری از دنیای ما ،
ای باران شفاف دم صبح،
ای تو ،
ای رهایی بی رهایی،
اینگونه که دریغ میداری نامت را از من ،
تنها جهنمی خواهد ماند در تن این زندگی ،
که تبعید گاهش زمین است و دیگر هیچ .
