در کوچه های متروک شهری
صدای زخمه ساز ی
پر میکند حفرهای خالی مانده ذهن خیابانها را ،
به یاد عابرانی که دیگر نیستند
تا همهمه شأن ، سکوت را قلقلک بدهد
زخمه سازی که مرهم دردی است
مرهم درد زنی یا مردی
که وامانده است دیگر ،
مچاله شده در خشکسالی تن،
تنها به زمزمه سازی ، دلبسته است
تا شاید گلوی خاموش او را
آوازی دیگر باشد ،
آوازی که بیابد راهش را
شاید اینبار به سادگی
تا دور
تا راه
تا تو .
یک وقتهایی ، دلمان به چیزهای ساده خوش میشود ، گرم میشود ، مثل عصر پاییزی که خورشید آخرین زورش را میزند تا تن خنک ایوان را کمی گرمتر کند ، دلمان به یک فنجان چای در کنار عزیزی ، یک تلفن ساده ، یک کتاب دوست داشتنی ، یک منظره زیبا ، دیدن آسمان آبی ، همین روزمرگی های نادیدنی ، و شنیدن صدایی از دور دست رویاها که در ذهن مان گاه به گاه تکرار میشود ، یک ترانه آشنا که آدم را پرت میکند به یک حال خوب و دوست داشتنی ، یک عطر آشنا که ذهنت را غافلگیر میکند ناگهان و فضا را از خاطره ای دوست داشتنی پر میکند .
گاهی که حال دلمان خوش نیست ، گاهی که زندگی آنقدر نفس‌گیر است که اشک‌ها هم برای تسکین اش کم می آورند ، همین دلخوشی های کوچک که جمع شوند کنار هم ، شاید یادمان بیاورند که هنوز هم مهربانی هست ،هنوز هم دلخوشی ها هست .....
برای آنچه که دوستش داری
از جان باید بگذری
بعد...
می ماند زندگی
و آنچه که دوستش داشتی...
#شمس_لنگرودی
شبانه ها
5 داستان کوتاه موسیقی و شب
اثر کازوئو ایشی گورو
کتاب را که شروع کنید سر از یکی از کافه های ونیز در میآورید. نسیم صدای موسیقی گروهی را به گوشتان می رساند. یک ملودی آشنا.... نوازنده ای تازه وارد که قهرمان موسیقی مادرش را می بیند. یک شب در ونیز ، بر روی یک قایق با او همراه میشود . قهرمان مادرش میخواند، او گیتار می زند .. کاش مادرش هم انجا بود...
ناگهان پرت می شوید در یک آپارتمان که گرامافونی صدای موسیقی آرامخش قدیمی را پخش می کند، بگو مگو های سه دوست قدیمی، در اشوب زندگی امروز. با آنها در یک عصر پاییزی در لندن می رقصی و می خندی و گوش می سپاری...
در تپه های زیبای لندن در گوشه ای دنج، وارد یک کافه خانوادگی می شوی . صدای نوازندگی یک گیتار را از طبقه ی بالا می شنوی که نوازنده اش در حال تمرین یک موسیقی جدید است. هیاهوی دلنشین کافه که هرکدامشان برایت یک رویداد جدید رقم میزند.
اینبار در یک داستان جدید...حس همزاد پنداری با یک نوازنده ساکسیفون که محیط به او حس ناکافی بودن می دهد. با همسرش همکارانش و دوست جدیدش که برایتان تعریف خواهد کرد آشنا می شوید.
و در نهایت با یک جوان مجارستانی وارد دنیای نوازندگان ویولن سل می شوید.
در این کتاب کافی است به صدای موسیقیشان گوش دهید.
کازوئو ایشی گورو ، در کتاب " کلارا و خورشید " داستانی شاعرانه را به تصویر می‌کشد در دنیایی که نسل جدیدی از ربات‌ها که آنها را تی اف می‌نامند ، برای کمک به انسانها ساخته شده اند ، ربات‌هایی که قادر به بروز احساسات مختلف هستند و در سطح بالایی از درک عواطف انسانی قرار دارند .
کلارا،یک ربات هوشمند است که توسط دختر نوجوانی به نام جوزی ، خریداری میشود ، جوزی بیمار است ، سالها پیش خواهرش را که او هم بیمار بوده از دست داده است ، و مادرش در تشویش از دست دادن دوباره کودکش به سر میبرد . کلارا که با انرژی خورشید کار میکند معتقد است که خورشید ، می‌تواند با منبع بی پایان مهربانی اش به جوزی کمک کند ، او تلاش میکند تا به دیدن خورشید برود و با او معامله ای انجام دهد تا حال جوزی بهتر شود .
در کتاب کلارا و خورشید ، درباره نسلی می‌خوانیم که به دو گروه ارتقایافته و نیافته تقسیم شده اند ، ارتقا یافته ها ، سطح خاصی از جامعه هستند که امتیازات خاصی دارند ، همان تقسیم بندی های که در هر نسل بشری دیده میشود اینک شکل ویژه ای به خود گرفته است و زندگی ماشینی بر آن تسلط بیشتری یافته ، پدر جوزی با تمام ویژگی‌های بالای خود ، شغل اش را رها میکند تا درکنار آدمهایی از سطح پایین تر زندگی کند، آنها از تاثیر روز افزون ربات‌ها می‌ترسند و سعی میکنند در دنیای بدون ربات زندگی کنند . ریک ، پسری ارتقا نیافته است که از کودکی در کنار جوزی بوده است ، او همراه جوزی در روزهای بیماری است ، اما سرانجام او هم تسلیم دنیای ناعادلانه بیرون میشود و راهش از جوزی جدا میشود .
کلارا ، رباتی حساس ، هوشمند ، با قابلیت درک بالای انسان هاست ، در قسمتی از رمان ، از او خواسته میشود که در صورت مرگ جوزی ، نقش او را قبول کند و جوزی باشد ، در ابتدا ، این امر از دید کلارا ، ساده می‌نماید ، اما درنهایت کلارا میپذیرد که قلب انسانها ، آنهایی که دوست دارند و آنهایی که دوستشان میدارند ، چنان ویژگی هایی دارد که قابلیت کپی کردن را ندارد .
کتاب کلارا و خورشید ، داستانی است درباره عشق ، ترس و امید ، داستان فرصت ها و از دست دادن ها .
ایمان کلارا به خورشید ، به عنوان منبع زندگی ، آنچنان زیبا و الهام بخش است که قلب آدمی را لبریز از گرما و زندگی میکند . همیشه در قلب هر آدمی ، کلارایی هست که به امید آمدن خورشید ، منتظر مانده است .
ما هم چون کلارا ، به خورشید ، ایمان بیاوریم .
