جهانت را به من بسپار ،
سرشار کلمه خواهم کرد ،
بارش بی امان نت های بیقرار دوست داشتنت بر دامنه کوهها ،
از آسمان اش ، شکوفه های بهار نارنج خواهد بارید و
دشتهایش ،پر از رقص اسبان عاشق خواهد شد .
خورشیدش ، التهاب قلب عاشقی را خواهد داشت
که در انتظار و هیجان خویش ، پر شور و تپنده
ضربان گرم خویش را ، هدیه میکند به جهان .
جهانت را به من بسپار ،
مرا که عاشق لبخند توام ،
تا تمام زمزمه های سالهای نبودنت را ،
به لالایی های دلنواز بودنت ، بدل کنم .
ما را پناه ده
ای اشتیاق پر شور ،
ما را پناه ده در این جهان بی بدیل .
ما را پناه ده.
